Verdiep je zelf in de stoornis. In tegenstelling tot bekendere stoornissen als ADHD, weten maar zeer weinig leerkrachten iets over Tourette.
Spreek in overleg met het kind en de ouders af hoe je dit aan de rest van de groep gaat uitleggen. Je kunt denken aan het laten geven van een spreekbeurt hierover of zelf als leerkracht één en ander vertellen.
Geef het kind een plekje aan de zijkant van de klas. Voorin voelen ze zich misschien bekeken. Neem de zijkant dicht bij de deur, zodat het kind onopvallend weg kan om zich te "ontladen"
Stel dat een kind woordjes roept, houd dan in gedachten dat die woorden niet de stemming, mening en gevoelens van het kind weergeven.
Houd zeer regelmatig contact met de ouders van het kind. Gebruik een heen-en-weer schriftje. Tics kunnen soms op school nauwelijks merkbaar zijn, maar zich thuis in alle hevigheid openbaren. Ouders kunnen tekenen van overbelasting herkennen, die op school misschien niet opgemerkt (kunnen) worden.
Stel collega's in andere klassen op de hoogte van de problemen die het kind heeft. Zo voorkom je pijnlijke situaties.
Aangezien de tics niet onder controle te brengen zijn, heeft een beloningssysteem geen zin. Zo weinig mogelijk aandacht aan schenken is het beste voor iedereen.
Tics gericht op personen zijn altijd onaanvaardbaar (maar kunnen wel uitgelokt zijn).
Formuleer regels positief. Dat werkt bij alle kinderen beter, maar bij kinderen met TS bestaat vaak de onbedwingbare drang de negatieve boodschap juist wél op te volgen. Je mag niet rennen resulteert dan in... precies! Beter is dus: We lopen rustig in de gang.
Eis geen oogcontact, dit geeft bij sommige kinderen teveel prikkels. Spreek een gebaar af om de aandacht te trekken, of noem eerst de naam van het kind.
Je zult merken dat deze kinderen vaak bewegen, wriemelen, met voorwerpen spelen, enz. Negeer dit zoveel mogelijk. Hiermee raken ze energie kwijt en kunnen ze zich beter op je uitleg concentreren. "Leg allemaal je pen neer" als je wat gaat uitleggen zou dus voor hen niet moeten gelden.